Ogólna symbolika ikony

Znawcy ikonografii uczą, że ikon się nie maluje, a pisze. Pisze sercem. Twórcy ikon w czasie tworzenia tych specyficznych dzieł podejmują post i szczególnie gorącą modlitwę. Stąd ikona jest nie tylko artystycznym wyrazem prawdy, ale mistycznym przeżyciem. Ikona jest przeniesieniem teologii na obraz. Skoro mówimy, że ikony są pisane, to należy nauczyć się podstaw języka, w jakim są tworzone, aby umieć właściwie je odczytać. Jednym z ważniejszych elementów języka ikonograficznego jest kolor. Na przykład kolor szat określa cechy postaci lub charakter, w jakim dana postać występuje na ikonie. Przyjmuje się na przykład, że kolor złoty oznacza bóstwo, bądź udział w przebóstwieniu. (np. szaty Jezusa, aureole świętych, ornamenty na szatach Maryi itp.) Kolor czerwony oznacza śmierć męczeńską lub miłość.

Na krzyżu Krucjaty przyciąga wzrok ornament otaczający całą ikonę – składający się on z dużej ilości złotych muszli, które w starożytności, ze względu na swoją wytrzymałość i piękno były symbolem piękna i wieczności. Wprowadza on nas w tajemnicę przebóstwionej niebieskiej szczęśliwości.

Całość krzyża uwypuklają dwa kolory: czerwień – symbol miłości Bożej i przelania krwi, i czerń – symbol sprzeciwu, śmierci i grzechu. Miłość Chrystusa, wyrażona w akcie posłuszeństwa Ojcu, w darze swojego życia, podejmuje ciężar zła. Jezus jest solidarny z grzeszną ludzkością. Jego miłość jest źródłem przemiany wewnętrznej. "Gdzie wzmógł się grzech, tam jeszcze obficiej rozlała się łaska" (Rz 5,20).

Na podstawie:

  • Jerzy Papiernik – Pomoce do peregrynacji ikony krzyża
  • Krzyż z kościoła San Damiano – o. Piotr Anzulewicz OFMConv.
    Nasza strona korzysta z plików cookies. Czytaj więcej
    Akceptuj