1. Krucjata Wyzwolenia Człowieka nie jest organizacją ani stowarzyszeniem, ale programem działania wyrastającym z chrześcijańskiego poczucia odpowiedzialności i zaangażowania oraz formą chrześcijańskiego świadectwa życia, działalności charytatywnej i apostolstwa. Działanie to bazuje na strukturze terenowej Kościoła katolickiego i tradycyjnych oraz nowych, posoborowych formach jego działalności pastoralnej.
2. KWC jest akcją o charakterze religijnym i moralnym. Wyzwolenie człowieka nie jest pojmowane jako wyzwolenie w sensie politycznym, społecznym lub ekonomicznym, ale jako wewnętrzne wyzwolenie człowieka w sensie Ewangelii, które oczywiście będzie wywierało swój dobroczynny wpływ na wszystkie wymienione dziedziny życia ludzkiego, które domagają się uzdrowienia przez obecność i zaangażowanie nowych ludzi wyzwolonych z egoizmu ku postawie bezinteresownej służby.
3. Wobec społeczeństwa, narodu i państwa KWC podejmuje służbę ratowniczą w obliczu wielkich zagrożeń, przybierających nieraz rozmiary klęski społecznej, służby dobrze pojętemu i niewątpliwemu dobru narodu i społeczeństwa i dlatego zasługuje na poparcie władz i czynników administracyjnych, jakie przysługują stowarzyszeniom wyższej użyteczności publicznej.
4. Krucjata Wyzwolenia Człowieka powstaje z inicjatywy Ruchu Światło-Życie jako jego służba (diakonia). Ruch wyłania spośród swoich członków specjalną diakonię wyzwolenia dla zajęcia się tym zadaniem. W pierwszym okresie powstawania i rozwoju KWC będzie więc obsługiwana przez moderatorów i diakonię Ruchu Światło-Życie. Z czasem będzie się dążyło do wyłonienia samodzielnej sieci plcówek Krucjaty. KWC będzie podejmowała swoją akcję na terenie jakiejś diecezji dopiero po uzyskaniu aprobaty biskupa ordynariusza tej diecezji i po wyznaczeniu przez niego odpowiedniego moderatora diecezjalnego. Sprawę unormowania statusu ogólnopolskiego KWC pozostawia się kompetencji Konferencji Episkopatu Polski.
5. KWC, jak wynika z samego pojęcia krucjata, pomyślana jest jako akcja przejściowa, mająca dokonać wielkiej mobilizacji ludzi dobrej woli do walki z alkoholizmem oraz innymi zagrożeniami, w momencie wielkiego ich nasilenia. KWC nie zamierza odrzucać (czy zastępować) stosowanych dotychczas form walki z alkoholizmem oraz innymi zagrożeniami, przeciwnie, pragnie korzystać z dorobku i doświadczeń podjętych wcześniej inicjatyw, pragnie zjednoczyć z nimi swoje wysiłki.
6. Chociaż KWC jest z natury swej ruchem religijnym, nadprzyrodzonym, ewangelizacyjnym, opierającym się na wierze w zbawczą moc Chrystusa i Jego Ducha, to nie lekceważy jednak i nie uważa za zbędne żadnych naturalnych, opartych na nauce i doświadczeniu, zasad, metod i środków walki z alkoholizmem oraz innymi zagrożeniami. Opierając się na zasadzie jedności porządku natury i łaski, Krucjata sięga do wszelkich dostępnych pomocy w przekonaniu, że podwójna wierność wobec praw łaski i natury warunkuje owocną i skuteczną działalność.
7. Główną Patronką KWC jest Niepokalana, Matka Kościoła. Nawiązując do tradycji pierwszej Krucjaty, działającej w latach 1957-1960, Krucjaty Wstrzemięźliwości, zwanej także Krucjatą Niepokalanej. KWC przyjmuje nazwę Dzieło Niepokalanej, Matki Kościoła. W Niepokalanej widzą członkowie Krucjaty wzór osoby ludzkiej w pełni wyzwolonej i wolnej, bo całkowicie przez bezinteresowną miłość oddanej Chrystusowi i dziełu zbawienia ludzi. Objawiło się to w pełni w momencie, gdy pod Krzyżem, będąc całkowicie złączona przez miłość ze swoim Synem, stała się Matką Kościoła. Złączenie się z Maryją w postawie oddania się Chrystusowi i zjednoczenia z Nim w ofierze za zbawienie ludzi stanowi najgłębszą tajemnicę żywotności i owocności KWC.
Dla wyrażenia swego związku z Niepokalaną Matką Kościoła Krucjata Wyzwolenia Człowieka zaraz na początku swego istnienia chce złożyć ślubowanie wybudowania kościoła ku Jej czci, kościoła-wotum wdzięczności za uratowanie narodu polskiego od klęski alkoholizmu. Będzie on budowany wyłącznie z ofiar uzyskanych dzięki wyrzeczeniu się przez ludzi spożywania napojów alkoholowych (czyli za pieniądze nie wydane na ich zakup). Ufamy, że Niepokalana, Matka Kościoła sama wskaże miejsce i czas wybudowania tego kościoła-wotum.
8. Drugim patronem KWC jest św. Stanisław, biskup i męczennik, patron ładu moralnego w Polsce, w którego 900, rocznicę śmierci Krucjata została powołana. Święty Stanisław jest dla członków KWC wzorem odwagi w dawaniu świadectwa, obiektywnym i najwyższym wartościom moralnym, nawet za cenę ofiary z życia. Obok św. Stanisława KWC czci także jako swego patrona św. Maksymiliana Kolbego, patrona pierwszej Krucjaty Niepokalanej, który z jednej strony uczy oddania się Niepokalanej, aby stać się Jej narzędziem w walce ze złem moralnym, z drugiej – jest wspaniałym przykładem miłości, która oddaje życie za braci.
9. Zawołaniem KWC są słowa "Nie lękajcie się". Słowa często wypowiadane przez Chrystusa, a także często przywoływane przez Papieża Jana Pawła II. Przypominają one członkom KWC, że głównym ich zadaniem jest wyzwalanie ludzi od lęku, który czyni człowieka niewolnikiem.
Godłem Krucjaty Wyzwolenia Człowieka jest tarcza, na której pod napisem "Nie lękajcie się" widnieje duży krzyż a pod nim z prawej strony duże "M", z lewej – małe "m".
Krzyż to znak krucjaty – wyprawy krzyżowej, a zarazem znak najgłębszej tajemnicy wolności. Litera "M" symbolizuje stojącą pod krzyżem Maryję – wzór naszego oddania się Chrystusowi i zjednoczenia z Nim. Krzyż z literą "M" widnieje w herbie Papieża Jana Pawła II. Umieszczenie tych samych znaków na tarczy KWC jest przypomnieniem tego, co łączy Krucjatę z Papieżem. Małe "m" po drugiej stronie krzyża to "my", którzy stajemy na zawołanie Papieża, aby wraz z Nim zjednoczyć się z Maryją ("Totus Tuus") w oddaniu się Chrystusowi.
Godłem diakonii wyzwolenia jest tarcza, na której wypisane są słowa "Prawda was wyzwoli". Pod nimi widnieją splecione dłonie i znak .
Hymnem KWC jest piosenka "Serce wielkie nam daj":
SERCE WIELKIE NAM DAJ!
Ref.: Serce wielkie nam daj, zdolne objąć świat!
Panie, serce nam daj mężne w walce ze złem!
1. Zwleczmy z siebie uczynki starych ludzi,
Zniszczmy wszystko co budzi Boży gniew!
Wdziejmy biel nowych szat w Chrystusie Panu!
Nowy człowiek powstanie w każdym z nas!
2. Nowi ludzie w historię wpiszą miłość,
Wskażą drogi odnowy ludzkich serc.
Nowi ludzie przeżyj ą własne życie,
Tworząc wspólnym wysiłkiem nowy świat.
3. Nowi ludzie przyniosą ziemi pokój,
W znaku wiary zjednoczą cały świat.
Nowi ludzie przyniosą ziemi wolność,
Prawda ludzi wyzwoli, niszcząc zło.